Annexatie
Na de tweede wereldoorlog eiste Nederland als compensatie voor de geleden oorlogsschade een groot deel Duits grondgebied op. Zonder toestemming van de geallieerden kon hier echter geen sprake van zijn. Het ingediende plan kon echter niet de benodigde instemming verkrijgen. De vraag bij oorspronkelijke plannen besloeg ongeveer een groot deel van Niedersachsen en NRW. Hierin onder andere de steden Oldenburg, Osnabrück, Münster, Kleve, Krefeld, Neuss, Köln, Mönchengladbach en Aachen.
Uiteindelijk zijn de plannen geëindigd met het toewijzen van een zeer klein deel van het gewenste. Vanaf 23 april 1949 werden Elten, Zelfkant en een paar kleine grondstukken, waaronder een deel van Wyler aan Nederland toegewezen’. Totaal 69 vierkante kilometer.
Het was voor de vele inwoners van deze gebieden hangen tussen twee landen. De scholen bleven Duitstalig en de onderwijzers werden betaald door het Duitse NRW. Alle andere invloed, ook van de kerk, kwam van Duitse zijde en de inwoners wilden weer bij Duitsland horen. Tot op hoog niveau werd er door de inwoners gestreden om weer bij het thuisland Duitsland te gaan behoren. Tot op regeringsniveau in Berlijn ging een afvaardiging van het gemeente bestuur uit Wyler zelfs door.
De op de Wylerberg/Duivelsberg staande, zo gelauwerde woorden, “Laat vriendschap helen wat grenzen delen” is niet helemaal bewaarheid.
Toen op 1 augustus 1963 het grootste deel van de geannexeerde gebieden weer aan Duitsland werd overgedragen, bleef in onze regio de Wylerberg / Duivelsberg en een aan de Querdamm grenzend grondstuk een deel van Nederland.
